sinema deyince aklıma ilk gelen yer olan ama artık sinema bile olmayan akün’de ilk filmimi izlediğimde 7 yaşımdaydım ve maalesef izlediğim ilk film de “yer demir gök bakır” olmuştu. maalesef diyorum çünkü o yaşta bir çocuk için çekilecek dert değildi. zaten kocaman olan akün’de annem, babam, ben ve 3 kişi daha vardık filmi izleyen. hayatımın hiç bir döneminde (dersler bile dahil buna) bu kadar sıkıldığım bir zaman olmadı bu yaşıma kadar da. (daha sonra dağın öte yüzü üçlemesini okudum ve hiç sıkılmadım çünkü artık 7 yaşında değildim)
ve işte yine maalesef bu ilk sinema deneyimimle ilgili olarak film eleştirisi yapamıyorum çünkü filmle ilgili hatırladığım tek şey karlı dağlar. koskoca akün’de kâh koltuklarda yattım kâh evcilik oynadım, arada gidip ne zaman biter bu diye annemi sıkıştırdım. büyük ihtimal onların da burnundan getirdim bütün filmi ama o gün sinemaya küsmemiş olduğum için kendimi şanslı hissediyorum. o travma ile hayatım boyunca bir daha film izleyemeyebilirdim.
bu arada ilk sinema deneyimimi yaşadığım akün de artık bir tiyatro salonu. tiyatro ile ilgili olumsuz düşüncelerim olduğundan değil ama akün sinemayken güzeldi yaa. bir duruşu vardı hep, tek salondu, frigo buz satardı..
0 yorum:
Yorum Gönder